Συναισθημάτων αγωγή… Νο1

Οδεύουμε στην τρίτη βδομάδα που δουλεύουμε τα συναισθήματα… Πολύ υλικό… πολλές ομαδικές εργασίες…. και σύντομα η επίσκεψή μας στο Μουσείο συναισθημάτων, στην Αθήνα!

………………………………………………………………
Ξεκινήσαμε στις 21 του Γενάρη να δουλεύουμε την θεματική «Συναισθήματα». Η ομάδα μας έχει αρκετές συγκρούσεις, οπότε έπρεπε να αφιερωθεί χρόνος αρκετός για να βοηθήσουμε τα παιδιά να έχουν πιο αρμονικές σχέσεις.

Ξεκινήσαμε με το παραμύθι «Η παλέτα των συναισθημάτων»…

Η παλέτα των συναισθημάτων

Συζητήσαμε, ζωγραφίσαμε και παίξαμε ένα παιχνίδι… «Το κηνύγι των εικόνων», όπου τα παιδιά έπρεπε να βρουν εικόνες από διάφορα συναισθήματα που υπήρχαν μέσα στο παραμύθι, σε διάφορες γωνιές της τάξης.

Μάθαμε τα 4 βασικά συναισθήματα: ΧΑΡΑ, ΛΥΠΗ, ΦΟΒΟΣ, ΘΥΜΟΣ. Παίξαμε με καρτέλες των συναισθημάτων αυτών και προσπαθήσαμε να τα μιμηθούμε. Ύστερα, με ένα παιχνίδι αντανακλαστικών, προσπάθησα να τους φωνάζω τα συναισθήματα και αυτόματα να μου το δείχνουν στο πρόσωπό τους.

Κάναμε μια μίνι συνέντευξη για να καταγράψουμε πότε νιώθουμε τα διάφορα συναισθήματα…

Νιώθω χαρά όταν…

Νιώθω φόβο όταν…

Νιώθω θυμό όταν…

Νιώθω λύπη όταν…

Διαλέξανε το κίτρινο χρώμα για την ΧΑΡΑ…
Το κόκκινο χρώμα για τον ΘΥΜΟ…
Το μπλε σκούρο για τον ΦΟΒΟ…
Το καφέ για την ΛΥΠΗ…

Παίξαμε με την πλαστελίνη και τα προσωπάκια με κενά χαρακτηριστικά, ώστε να δημιουργήσουμε συναισθήματα στις φάτσες…

Είναι κακός.. Νιώθει θυμό γιατί η μαμά του δεν το πάει στο σχολείο.

Κλαίει γιατί φοβάται τη νύχτα…

Είναι χαρούμενη γιατί έχει γενέθλια…

Είναι χαρούμενη γιατί ντύθηκε όμορφα!

Είναι χαρούμενη γιατί πήγε σχολείο και μάθανε πάρα πολλά

Είναι χαρούμενος γιατί η μαμά του το πήγε στο σχολείο

Είναι χαρούμενος γιατί έχει ντυθεί ωραία!

……………………………………………………………………………………

Μάθαμε και είδαμε φωτογραφίες από ανθρώπους σε διάφορες φάσεις και συναισθήματα… τα αναγνωρίσαμε και φτιάξαμε έναν πίνακα αναφοράς!

Φτιάξαμε τον δικό μας «Κήπο των συναισθημάτων»…

Ο κήπος των συναισθημάτων

Σε κάθε πέταλο της μαργαρίτας μας γράψαμε ένα συναίσθημα…

Ο κήπος των συναισθημάτων

Ο κήπος των συναισθημάτων

Παρατηρήσαμε τον πίνακα «Το χαμόγελο των φλεγόμενων φτερών» του Χουάν Μιρό…

Το χαμόγελο των φλεγόμενων φτερών – Χουάν Μιρό

Αφού είπαμε τις απόψεις μας για το τι βλέπουμε… (ξέχασα να τις βγάλω φωτογραφία, θα το προσθέσω αργότερα), προσπαθήσαμε να δώσουμε στο πρόσωπο του πίνακα συναίσθημα.

Νιώθει χαρούμενο γιατί παίξανε όλοι μαζί (με το Αστεράκι και τον Χαρταετό)

Νιώθει χαρούμενο γιατί παίζει με έναν φίλο του

Είναι θυμωμένο γιατί ο χαρταετός κουράστηκε και δεν θέλει να παίξει άλλο

Νιώθει λυπημένο γιατί έχει χάσει τους γονείς του

Νιώθει θυμωμένο γιατί δεν τον αφήνουν να παίξει

Νιώθει χαρούμενο γιατί θα παίξει με τον αστερία!

Ντρέπεται και κοκκινίζουν τα μάγουλά της γιατί της μιλάει ένας φιλος της.

Νιώθει χαρούμενο γιατι δεν έχει τέρατα!

Νιώθει χαρούμενο γιατί το αδελφάκι του το αγαπάει

Νιώθει χαρούμενο γιατί το αγαπάνε οι γονείς του

…………………………………………………………………………………

ΕΓΩ – ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ – ΔΕΙΛΙΑ

Διαβάσαμε το παραμύθι «Βαρέθηκα να είμαι ιπποπόταμος» …

Βαρέθηκα να είμαι ιπποπόταμος!

… και αναπτύξαμε την δραστηριότητα που είχα κάνει για την σχολή μου και έχω παρουσιάσει παλιότερα στο μπλογκ… Δείτε εδώ!

Κάναμε ομαδική εργασία για τα προτερήματα του εαυτού μας… Τα καλά, τα θετικά του εαυτού μας… και το ονομάσαμε «Τα θετικά χαρακτηριστικά μας».

Τα θετικά χαρακτηριστικά μας

Την εργασία αυτή την ξεκινήσαμε στο σχολείο… Αφού συζητήσαμε για τα χαρακτηριστικά μας… και ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι αλλά έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά που μας κάνουν όμως όλους ίσους, σχεδιάσαμε την παλάμη μας σε χαρτονάκι, την κόψαμε και πήραν την εργασία για το σπίτι έτσι ώστε μαζί με την μαμά ή τον μπαμπά, να γράψουν σε κάθε δαχτυλάκι της παλάμης τους ένα θετικό του χαρακτήρα τους.

Ενδεικτικά και πιο κοντινά…

Τα θετικά του χαρακτήρα μας

Παίξαμε ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι στο οποίο έπρεπε να ακούμε διάφορους ήχους σε διαφορετική ένταση. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 2 ομάδες… Η πρώτη ομάδα είναι η ομάδα του ισογείου (χαμηλή ένταση) και η άλλη ομάδα του %ου ορόφου (ψηλή ένταση). Οι δύο ομάδες βαστούσαν διαφορετικό χρώμα μαντιλιού-χαρτοπετσέτας. Όταν, λοιπόν, έπαιζε ήχος με χαμηλή ένταση, τα παιδιά του ισογείου έπρεπε να κουνήσουν το μαντίλι τους χαμηλά.. ενώ όταν έπαιζε ήχος σε ψηλή ένταση, τα παιδιά του 5ου ορόφου έπρεπε να σηκώσουν και να κουνήσουν το μαντίλι τους ψηλά. Αυτό το παιχνίδι είναι για την Δειλία και υπάρχει στο βιβλίο «Μουσικοκινητικά παιχνίδια με άξονα τα συναισθήματα» της Μάρως Θεοδωράκη, εκδόσεις Διάπλαση.

Φωτογραφίες- στιγμιότυπα από το παιχνίδι

Η ομάδα του ισογείου κουνά τα μαντίλια της χαμηλά…

Η ομάδα του 5ου ορόφου κουνά τα μαντίλια της ψηλά…

Παίξαμε και άλλο ένα παιχνιδάκι. Σε ένα κουτί ή πουγκί, βάλαμε όλα τα ονόματα των παιδιών. Τα ανακατέψαμε. Κάθε παιδί, με κλειστά μάτια, έβαζε το χέρι του μέσα στο κουτί, και όποιο όνομα έπιανε, έπρεπε να το διαβάσει, και να κοιτάξει το αντίστοιχο παιδί και να μας πει τι είναι αυτό που του αρέσει πιο πολύ πάνω στον φιλο-η του.