Θεατρικό για την 25η Μαρτίου 1821

Με βάση τους πίνακες που έχουμε δουλέψει, βασίζουμε και την γιορτή μας…

Γιορτή 25^ης Μαρτίου

Μουαική: Πέτρινα χρόνια – Σπανουδάκης

Θα σας πω μια ιστορία αληθινή, που έγινε πριν πολλά χρόνια. Κάποτε η Ελλάδα μας ήταν σκλαβωμένη στους Τούρκους για 400 χρόνια. Το 1821 οι Έλληνες αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους την Ελλάδα. Ο Σουλτάνος απαγόρευε στους Έλληνες να μαθαίνουν ελληνικά γράμματα και την ένδοξη ιστορία των προγόνων τους. Γι αυτό οι Έλληνες το βράδυ με το φως του φεγγαριού πήγαιναν στο κρυφό σχολειό όπου μάθαιναν την ελληνική ιστορία, τα ελληνικά τραγούδια και παραμύθια.

 

Κρυφό Σχολείο

(Τα παιδιά με φαναράκια τραγουδούν το Φεγγαράκι μου λαμπρό, λένε τα ποιήματά τους και κάθονται δίπλα στο δάσκαλο. Ο δάσκαλος γράφει στον πίνακα τη λέξη ΕΛΛΑΔΑ. Ακούγονται ξαφνικά χτυπήματα και τα παιδιά αγκαλιάζονται).

Φεγγαράκι μου λαμπρό

Φέγγε από τον ουρανό

Για να βλέπω το στενό

Να πηγαίνω στο σχολειό.

Φεγγαράκι μου θα βγεις;

Που σαι που σαι να φανείς;

Είναι ο δρόμος σκοτεινός

Δίχως φως και μακρινός

Πρέπει και απόψε όπως χτες

Στην εκκλησιά να μπούμε

Μόνο λιγάκι βιαστικά

Μάτια πολλά να μη μας δούνε

Σιγά σιγά και θόρυβο

Μην κάνετε παιδιά

Γιατί θα μας ακούσουνε

Οι Τούρκοι… συμφορά!!!!

Βήματα βαριά ακούω

Κάποιος έρχεται παιδιά

Τρέξτε να κρυφτούμε πίσω

Και τα άλλα τα παιδιά

Ας έρθουμε λιγάκι

Στη μικρή μας τη γωνιά

Όπου να ναι θα φανούνε

Και τα άλλα τα παιδιά

Μη φοβάστε!!!

Η λευτεριά σαν της αυγής

Το φεγγοβόλο αστέρι

Της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει

Τα κλεφτόπουλα

Κάποιοι Έλληνες δεν άντεχαν τη σκλαβιά και γι αυτό έφυγαν για τα βουνά. Εκεί πάνω γυμνάζονταν στο τρέξιμο, στο πήδημα και στα όπλα. (Αγωνίσματα). Μετά κατέβαιναν και πολεμούσαν. Ήταν τα ξακουστά κλεφτόπουλα.

Τραγούδι: Μάνα μου τα κλεφτόπουλα

Φώναζαν «Λευτεριά ή  θάνατος». Ένας παπάς πρώτος σήκωσε την ελληνική σημαία και έτσι έδωσε το σύνθημα για την επαναάσταση. Οι Έλληνες πολέμησαν πολύ΄γενναία. Σε μερικές μάχες δεν τα κατάφεραν. (χτυπάμε το ταμπουρίνο και πέφτουν ένας ένας κάτω).

Ως πότε παλικάρια

Να ζούμε στα στενά;

Μονάχοι σαν λιοντάρια

Στις ράχες, τα βουνά

Καλύτερα μιας ώρας

Ελεύθερη ζωή

Παρά 40 χρόνια

Σκλαβιά και φυλακή

Ραγιά καημένε μου ραγιά

Σήκωσε τοκεφάλι

Τη δόξα που χες μια φορά

Απόκτησέ την πάλι

Μες τη ψηλότερη κορφή

Να στήσουμε λημέρι

Να μας ζηλεύουν οι αετοί

Να μας ξυπνούν τα αηδόνια

Σπηλιές να κατοικούμε

Να βλέπουμε κλαδιά

Να φεύγουμε από τον κόσμο

Για την πικρή σκλαβιά

Διψούν οι κάμποι για νερό

Και τα βουνά για χιόνια

Διψούνε και για λευτεριά

Οι σκλάβοι τόσα χρόνια

Κοιμούμαι με ένα όνειρο

Ξυπνώ με μια ελπίδα

Να δω και γω μια μέρα

Φως και ελεύθερη πατρίδα

Τραγούδι: Ραγιά καημένε μου ραγιά

Πότε θα έρθει μια Άνοιξη

Θα έρθει ένα καλοκαίρι

Που λουλουδίζουν τα κλαριά

Που λιώνουνε τα χιόνια

Να βγούμε κλέφτες βρε παιδιά

Κλέφτες στα κορφοβούνια

Παιδιά μ’ σαν θέτε λεβεντιά

Και κλέφτες να γενείτε

Εμάς να ρωτήσετε

Πως τα περνούν οι κλέφτες

Σαράντα χρόνια έκαμα

Στους κλέφτες καπετάνιος

Ζεστό ψωμί δεν έφαγα

Γλυκό κρασί δεν ήπια

Τον ύπνο δεν εχόρτασα

Του ύπνου τη γλυκάδα

Σε στρώμα δεν επλάγιασα

Μηδέ σε μαξιλάρι

Το χέρι μου προσκέφαλο

Και το σπαθί μου στρώμα

Και το ντουφέκι μου αγκαλιά

Σαν το παιδί τη μάνα

Μαύρη ζωή που κάνουμε

Εμείς οι μαύροι κλέφτες

Με φόβο τρώμε το ψωμί

Με φόβο περπατάμε

Ποτέ μας δεν αλλάζουμε

Και δεν ασπροφορούμε

Όλη μερούλα πόλεμο

Το βράδυ καραούλι

Ο ήλιος της ελευθερίας

Τα σκότη θα διαλύσει

Την όμορφη πατρίδα μας

Λαμπρά θα τη φωτίσει

Τραγούδι: Μαύρη ζωή

 

Οι Σουλιώτισσες

Σε μια άλλη απόμακρη περιοχή της Ελλάδας, στο Σούλι, εξελίσσεται ένα άλλο σκηνικό…

Το Σούλι το περικύκλωσαν οι Τούρκοι και έτσι οι Έλληνες δεν είχαν φαγητό για να ζήσουν. Όλοι οι άντρες έμειναν για να πολεμήσουν, ενώ οι γυναίκες για να μην πέσουν στα  χέρια των Τούρκων, προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους στο γκρεμό του Ζαλόγγου. Πιάστηκαν χέρι χέρι και άρχισαν να τραγουδούν και να χορεύουν.

Αφήνω γεια στο Σούλι μας

Σ όλα τα κορφοβούνια

Σε σας λημέρια κι έρημο

Πλατάνια με  τους ίσκιους

Αφήνω γεια στον ήλιο μου

Και στο λαμπρό φεγγάρι

Που μου φεγγε να περπατώ

Στο Σούλι με καμάρι

Έχε γεια καημένε κόσμε

Έχε γεια γλυκιά ζωή

Και  εσύ δύστυχη πατρίδα

Έχε γεια παντοτινή

Στη στεριά δε ζει το ψάρι

Ούτε ανθός στην αμμουδιά

Και οι Σουλιώτισσες δε ζούνε

Δίχως την ελευθεριά

Οι Σουλιώτισσες δε μάθαν

Για να ζούνε μοναχά

Ξέρουνε και να πεθαίνουν

Να μη μένουν στη σκλαβιά

Γυναίκες η θυσία μας

Στο νου όλων θα μείνει

Και κάποτε το αίμα μας

Θα φέρει την ειρήνη

Έχετε γεια βρυσούλες

Λόγγοι βουνά ραχούλες

Έχετε γεια βρυσούλες

Και σεις Σουλιωτοπούλες

 

Τραγούδι: Έχετε γεια βρυσούλες (χορεύουν και πέφτουν)

Μετά από 8 χρόνια, η Ελλάδα ελευθερώθηκε. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρούμενα, τα σχολεία άνοιξαν, πολλά κτήρια γκρεμίστηκαν και ξαναχτίστηκαν και η ζωή κυλούσε πια ελεύθερη και χαρούμενη. Σήμερα όλοι μ’ ένα στόμα φωνάζουμε: ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!

Ποια είναι όμως η Ελευθερία;….

Δεν είναι κάτι  να το δω

Ν απλώσω να το πιάσω

Δεν είναι κάτι που πετά

Να θέλω να το φτάσω

Δεν είναι μια νεράϊδα

Που με τη φαντασία

Να γίνει όνειρο γλυκό

Ή κάποια οπτασία

Είναι ιδέα ιερή

Θεά ευλογημένη

Απ των Ελλήνων τα ιερά

Τα κόκαλα βγαλμένη

(Σκεπάζουν με την ελληνική σημαία τις Σουλιώτισσες που έπεσαν ηρωικά).

 

Κλείνουμε το αφιέρωμα στον ανώνυμο Έλληνα, κλέφτη, αγωνιστή και στις γυναίκες του ’21 και αντί επιλόγου, έχουμε να σας πούμε μόνο ένα λόγο, όχι δικό μας αλλά του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά.

Αυτό το λόγο θα σας πώ

Δεν έχω άλλο κανένα

Μεθύστε με τ’ αθάνατο

Κρασί του ’21.

Τραγούδι: Να τανε το ’21

Τραγούδι: Εθνικός Ύμνος