Δραστηριότητες για την 28η Οκτωβρίου volume 1

Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε αυτή τη βδομάδα και την θεματική της 28ης Οκτωβρίου.

Διαβάσανε με την συνάδελφο ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο, με πολύ όμορφο παράδειγμα για τον πόλεμο που κάνουν οι μεγάλοι. «Οι μεγάλοι παίζουν τον πόλεμο. Γιατί;»

Ένα υπέροχο παραμύθι που πραγματικά σε ανατριχιάζει ο τόσο απλός τρόπος που περιγράφεται ο πόλεμος. Ένα παραμύθι για τους μεγάλους και όχι μόνο για τα παιδιά. Για τους μεγάλους που ξέχασαν να σκέφτονται με την καρδιά, γιατί τα παιδιά στην όλη ιστορία του πολέμου είναι θύματα και όχι θύτες. Διαμορφώστε συνειδήσεις στα παιδιά σας, αλλά φροντίστε να μην ξεχάσουν ποτέ τι σημαίνει πόλεμος.

Επιγραμματικά, το παραμύθι, για όσους δεν το γνωρίζουν (ούτε εγώ το γνώριζα), μιλάει για έναν ποντικό που ζούσε στα Eνωμένα Ποντικάτα και έναν βάτραχο που ζούσε στην χώρα Κοαξία. Ο ποντικός ζήλευε την χώρα Κοαξία γιατί ήταν πολύ όμορφη, με αποτέλεσμα να σκάψει μια τρύπα κάτω από το έδαφος για να την καταλάβει. Αρχικά τον διώξανε τον ποντικό αλλά εκείνος επέστρεψε με τα τανκς του (από μπότες) και έκαναν εισβολή. Και εκεί που οι βάτραχοι ζούσαν ειρηνικά, πλέον η Κοαξία είχε καεί… είχε περάσει από εκεί ο πόλεμος!

Πολύ όμορφο παραμύθι, το οποίο και ζωγράφισαν τα παιδιά. Με αφορμή αυτή την όμορφη χώρα, πήρα την σκυτάλη για να ρωτήσω τα παιδιά τι oμορφιές έχουμε στην δική μας χώρα…

Στην συνέχεια τους εξιστόρησα τα γεγονότα του 1940, δείχνοντας αρκετό εποπτικό υλικό.

Διάβασαν με την συνάδελφο την ιστορία «Το έπος του ’40″…

Οι περιπέτειες του έπους του 1940 με χαριτωμένα και απλά στιχάκια, από τον Φίλιππο Μανδηλαρά, για να εντυπώνονται εύκολα στη μνήμη των παιδιών:
Στην Αλβανίας τα βουνά πολέμησε με ανδρεία,
σ’ όλους απέδειξε της ψυχής του την αξία.
Για την πατρίδα του ήξερε πως πολεμούσε,
ενάντια σ’ έναν εχθρό που αγέρωχα κοιτούσε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

… και ξεκίνησαν να φτιάχνουν ένα βιβλιαράκι, το οποίο περιέχει μια σειρά εικόνων των γεγονότων. Τα παιδιά έβαλαν σε σωστή χρονική σειρά τις φωτογραφίες και ξεκίνησαν να γράφουν κάτω από αυτές τις αντίστοιχες λέξεις που ταιριάζουν στις εικόνες.

Επειδή τα παιδιά σκέφτηκαν ότι θα φτιάξουμε πολλά βιβλία ακόμη, τους μίλησα για τις εκδόσεις. Τους εξήγησα τι είναι και που τις βλέπουμε πάνω στα βιβλία και κάναμε μια ψηφοφορία για το πως να ονομάσουμε τις δικές μας εκδόσεις.

Δύο μέρες πήρε στα παιδιά να ολοκληρώσουν και την ελληνική σημαιούλα τους, την οποία στόλισαν με ένα κλαδάκι ελιάς και στολίσαμε έτσι και την τάξη μας!

Διαβάσαμε επίσης και το παραμύθι «Η χειροβομβίδα που ήθελε να γίνει σαν… τη βίδα».

Κάπου σ’ έναν ταλαιπωρηµένο πλανήτη, ήταν κάποτε µια άπληστη χώρα, η Φοβερινική…
Ο πόλεµος ήταν η ειδικότητά της.
Στην άκρη ενός δάσους της Φοβερινικής, ήταν κάποτε ένα οπλοστάσιο…
Σε µια γωνιά αυτού του οπλοστασίου βρέθηκε κάποτε µια χειροβοµβίδα που ήταν µάλλον διαφορετική από τις άλλες…
Αυτή, σε αντίθεση µε τα αδέρφια της, δεν ένιωθε χαρά µε την καταστροφή. Δεν δεχόταν ότι γεννήθηκε για να προκαλεί θλίψη…

Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικότερη περιγραφή εδώ.

Τα παιδιά κατανόησαν ότι οι βόμβες προκαλούν μόνο κακό… γι αυτό το λόγο τα ρώτησα, εάν η φίλη μας η Βόμβη έσκαγε, τι θα μπορούσε να πετάξει από τη βόμβα της για να μην προκαλέσει θάνατο, καταστροφές, πόνο; Οι απαντήσεις τους, καθηλωτικές!

Συνεχίζουμε ακάθεκτα και με περισσότερες κατασκευούλες σε επόμενο ποστ!